Ad.1. Nadat er in 1944 een groeiend aantal bommenwerpers richting Duitsland vlogen, begon het erop te lijken dat de Duitse weerstand ertegen langzamerhand minder werd. Een oorzaak van grotere aantallen vliegtuigen, waar de Duitsers steeds minder tegen konden doen, maar ook een gevolg van de bombardementen op fabrieken, vliegtuigfabrieken en raffinaderijen. De totale geallieerde productie was bijna vier maal zo groot als de Duitse.
In januari 1944 gingen de Amerikanen ook meedoen met hun bombardementen op klaarlichte dag en nam de RAF 's nachts de honneurs waar. Meer dan 1000 vliegtuigen per raid was bijna geen uitzondering meer en bereikbaarheid van Duitsland was alleen maar toegenomen door over Frankrijk en Italie te kunnenovervliegen. Bomber Harris, in Engeland verantwoordelijk voor de bombardementen introduceerde de kreet : Round the clock bombing. Dit moet voor de inwoners van de Duitse steden steeds weer een verschrikking zijn geweest, maar net als in Engeland schikte men zich in hun lot en ging men, zo goed men kon over tot de orde van de dag.
Toen de bombardementsvluchten ook nog eens begeleid werden tot boven het doelgebied door snelle geallieerde jagers, werd de taak van de Luftwaffe er niet makkelijker op. Er vielen aan Duitse zijde veel meer slachtoffers onder de dag- en nachtjagd-bemanningen en hun vervanging was nog niet klaargestoomd met hun opleiding. Ook het bevel van hogerhand om nachtjagers overdag in te zetten verhoogde niet het moraal en zeker niet de kwaliteit. Het gevolg was veel onervaren Duitse piloten en een gemakkelijke prooi voor Engels en Amerikanse jachtvliegtuigen, die intussen wel ervaren waren geworden.

Dat Goering hier goed van op de hoogte was blijkt uit een kopie van Intelligence Reports van januari 1945, welke een verslag zijn van een overleg zijn met Japanse attaches in Duitsland. Bijgaande brieven zijn door de Amerikaanse inlichtingendienst vertaald in het Engels, nadat zij de Japanse kode gebroken hadden.
De alinea begint met de opmerking dat de assistentie van Generaal Kessler in de opleiding van Japanse marinemensen door Duitse niet onderdoet voor de kwaliteit van de Japanse. Altijd een teer punt bij dit trotse volk, maar eigenlijk wilde men dat niet aan beide kanten (I).
Verder verklaart Goering dat er vier redenen zijn, waarom de Duitse Luftwaffe niet in staat is om de geallieerde Luchtmacht tegen te houden:

• a) het weer. Engeland heeft een voorsprong daar het weer meestal van West naar Oost drijft en waar de Engelsen er een voordeel bij hebben en dat zij daar gebruik van kunnen maken;
• b) Slechts in een van de 6 raids is de Luftwaffe in staat om tegenwicht te geven en dan gaat het ook nog vaak mis in de communicatie met de jachtvliegtuigen. In het derde voorbeeld(III) wordt dit door de Japanners gecorrigeerd met de opmerking dat er bedoeld wordt dat als gevolg van het weer de jachtvliegtuigen niet kunnen opstijgen.
• c) Geallieerde radar is zo goed dat men kan bombarderen ongeacht het slechte zicht. Dit is correct daar men de H2S radar gebruikt die een afdruk van het terrein maakt, ongeacht een wolkendek, welke goed te vergelijken is met het kaartmateriaal;
• d) Geallieerde vliegtuigproduktie is veel en veel hoger dan de Duitse.

De afbeelding IV geeft het een bizondere interessante kijk op een overleg tussen twee As-mogendheden, die beide (in september !) de ondergang van hun rijk zien aankomen. In die tijd was het document nog TOP SECRET geclassificeerd.